Het is de manier waarop je loopt,
de manier waarop je kijkt,
hoe sterk jij gelooft en hoopt,
en mijn blik steeds weer ontwijkt.
Het is de manier waarop je praat,
de manier waarop je zwijgt,
hoe jij met mensen omgaat,
en alles van iedereen gedaan krijgt.
Het zijn die donkere ogen,
die steeds zo kwetsbaar kijken,
die nooit hebben gelogen,
en mij steeds weer doen bezwijken.
Het is elke emotie,
die ik diep in mij voel,
ik had voorheen geen notie,
het is liefde die ik bedoel.