Ik voel me echt niet goed,
ik heb niet zoveel moed.
Ik weet ik moet niet op geven,
want het het is me met liefde gegeven.
Maar wanneer houd die elende op,
het is dat ik me liever nog verstop.
dagen op bed liggen dan,
dan is er niemand die me zien kan.
Ik val ook weer alleen maar af,
ja, meschien ben ik wel te laf.
Ik wil en kan bijna niet meer eten,
ik heb gelukkig het kotsen niet weer op me geweten.
Het lukt me niet,
door die elendige pijn en verdriet.
Het wordt echt knokken nu,
maar steeds gaat het kl*te contenu.
Eerst werken aan het verleden,
nu ook nog eens aan die bordeline.
Ja, en nu die scheiding erbij,
wanneer ben ik toch van alles vrij.
Ik trek het bijna niet meer,
me hele lichaam doet zo zeer.
Ik weet heus wel dat ik door moet gaan,
maar ben gewoon bang dat ik niet blijf staan.