nooit
als woorden onzichtbaar zijn
en breekbare
gevoelens de kop op steken,
dan
op dat ogenblik
zal ik er staan
om je op te wachten
je aan te kijken
en te zeggen
dat
je niet alleen bent
nu niet
morgen niet
nooit…
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 20, 2001 01:30 |
| Het klinkt als een blijde belofte die alleen kan ontluiken uit verdriet. |
|
| Juva: | Woensdag, december 19, 2001 21:56 |
| ik heb 't dan wel niet voor de "altijd/nooit beloftes" maar vind dit toch een heel mooi lief teder gedichtje... | |
Over dit gedicht
| Auteur: ploempje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2001 | ||
| Thema's: | ||