die pijn...... die slagen.....
steeds maar weer die pijn
steeds maar weer die slagen
waarom kan niet een keer de ander de dupe zijn
waarom lossen ze het niet op met vragen
al die blauwe plekken op mijn arm
mijn wang is dik
ik ben zo bang
ik leef in een donkergat
en het duurt nog zo lang!
ik weet het niet meer
papa mama houd toch op
ik ben julie dochter
stop stop
ik kan het niet meer aan
laad mij nou niet langer in dat donkere gat staan
steeds maar weer die slagen
waarom kan niet een keer de ander de dupe zijn
waarom lossen ze het niet op met vragen
al die blauwe plekken op mijn arm
mijn wang is dik
ik ben zo bang
ik leef in een donkergat
en het duurt nog zo lang!
ik weet het niet meer
papa mama houd toch op
ik ben julie dochter
stop stop
ik kan het niet meer aan
laad mij nou niet langer in dat donkere gat staan
Reacties op dit gedicht
| benitatje: | Dinsdag, september 19, 2006 20:21 |
| stilte... heel mooi weergegeven... het is eigenlijk te zot dat het gebeurt... mocht je willen praten... groetjes benita sterkte |
|
| ann24: | Donderdag, augustus 24, 2006 13:56 |
| hoi echt pakkend om te lezen ik herken me re helemaal in terug veel sterke nog |
|
| dead_girl: | Dinsdag, augustus 01, 2006 18:45 |
| mooi geschreven het is herkenbaar als je wil praten mag je me maile sterkte & liefs dead_girl |
|
| vicky holvoet: | Dinsdag, augustus 01, 2006 18:10 |
| Wow dit is een hard gedicht .Wel mooi . Als het over jou gaat aub zoek hulp zo kan het niet verder . Praat erover . Mij mag je altijd contacteren . sterkte grtjs Vicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: missing love | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2006 | ||
| Thema's: | ||