Het lukt me echt niet meer,
me buik doet zo zeer.
Als ik al eten zie dan walg ik ervan,
waarom is het dat het weer zo ver kwam.
Ik walg nu gewoon,
het voelt als een verdiende loon.
Ik heb geen honger meer,
ja, de kilo's vliegen er af weer.
Maar dat is ook juist goed,
ook al geeft het je niet echt moed.
Ik kan het gewoon even niet,
alles houd me tegen door de pijn en verdriet.
Ik lijk weer te zinken,
hoe moet ik alles toch laten bezinken.
Ik trek het even niet meer,
maar ik hoop dat het komt weer.