zijn tranen nooit te stoppen
zit er niet ergens een kraan
zodat mijn huid kan helen
het schrale kan overgaan
de weg die ze telkens banen
over mijn opgezwollen gezicht
al die vragen al die veroordelen
en zes kinderogen op mij gericht
machteloosheid overvalt me
en de tranen blijven stromen
omdat ik diep van binnen weet
dat het nooit meer goed zal komen
ik maakte de sprong in de diepte
de landing maakte mij verward
het opstaan deed me wankelen
hiljaa: | Dinsdag, augustus 01, 2006 19:26 |
droef.. en die tijden duen altijd te lang sterkte met het verwerken! knufleifs--hiljaa-- |
|
beauty-angel: | Dinsdag, augustus 01, 2006 17:15 |
voelbaar ik geef je een trootsende knuffel liefs en knuffs mij |
|
cosmicdoom: | Dinsdag, augustus 01, 2006 17:13 |
ai, ja sommige mensen kunnen hard zijn ,maar vergeet nooit dat niet iedereen zo is,sterkte en groetjes Jurgen | |
sunset: | Dinsdag, augustus 01, 2006 17:03 |
Ach lieverd toch. Wat een voelbare schuldige droefheid. En dat hoeft niet, echt niet. Ook voor jou zal er eens, en misschien sneller dan je denkt, weer zon en licht en warmte zijn. Liefs en mijn oprecht warme omarmende genegenheid, sunset |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, augustus 01, 2006 16:01 |
intens verwoord! ik wens je veel sterkte met de verwerking van alles wat er gebeurd is! liefs, namasté, Anneke |
|
*Starlight*: | Dinsdag, augustus 01, 2006 15:19 |
De emotie is zeer voelbaar in dit gedicht. Mooi hoor! Liefs en sterkte *starlight* | |
because: | Dinsdag, augustus 01, 2006 14:33 |
Rakend en mooi geschreven. Er is hoop voor alles, het is alleen de vraag waar je het kunt vinden... zoek... liefs en xxx because |
|
Oorlam: | Dinsdag, augustus 01, 2006 14:00 |
....aai dan maar | |
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2006 | ||
Thema's: |