door die daders.......
Ik moet steeds maar blijven hopen,
ik moet steeds maar op het pad blijven lopen.
Ik moet steeds maar moed houden,
en niet het muurtje wat ik om me heen bouwden.
Ik moet steeds maar vechten,
want hun waren die slechten.
Door hun moet ik nu knokken,
door hun ligt mijn hartje in brokken.
Ik moet nu verder met het leven,
maar hoe ga ik dat overleven.
Ik moet ook niet verder weg zakken,
ik moet het rugzakje juist gaan uitpakken.
Ik mag straks ook weer dromen,
wat nu allemaal van me af is genomen.
Ik moet kijken naar het heden,
en niet naar het verleden.
Maar iets houd me nog zo tegen,
steeds die tranen moeten weg vegen.
Hoe lang lukt het me om door de gaan,
zal ik ooit weer op beide benen komen te staan.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, augustus 02, 2006 10:55 |
| Bedenk dat - en al neemt dat niet het gebeurde weg - het een minimale kleine minderheid is die zo is. De overgrote meerderheid respecteert het vrouw-zijn en elk neen. Dus ja, ook jij kan en mag gelukkig zijn. Maar dat hangt voor het overgrote deel wel van jou af. Maar dat wist je al. Liefs en sterkte, sunset |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Woensdag, augustus 02, 2006 08:43 |
| als je maar beseft dat zij de daders zijn/waren en jij het slachtoffer loslaten en doorgaan met je leven, je hebt nu andere dingen om je mee bezig te houden! liefs, namasté, Anneke |
|
| QueenBee: | Woensdag, augustus 02, 2006 08:37 |
| Ik weeet het niet; maar eens kom je weer op beide benen te staan, miss veel sneller dan je denkt! xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||