Raar wat verlangen doet
Verlangen is een akelig woord
In sommige kwade dromen
In hersenflarden van het soort
Dat toch nooit uit zal komen
’t is raar wat zo’n verlangen doet
Met alle nevels in je brein
Met de gedachte die bitterzoet
En nooit nog hetzelfde zal zijn
En toch ligt er daar nog wat liefs
In de mist waarin ik tast
De gedachte eraan is iets positiefs
Dus hou ik die maar vast
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Donderdag, augustus 03, 2006 09:18 |
| Hier spreekt de wijsgeer. Fantastisch slot om uit te dragen ! knuffel! ana |
|
| *Starlight*: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:14 |
| Erg mooi verwoord. Liefs *starlight* | |
| moonwoman: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:08 |
| heel mooi neergezet,zo is het ook! lieve groet, Loekie. |
|
| hiljaa: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:04 |
| je moet je aan iets kunnen vasthouden zeker als het mistig is! verlangend mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||