Golven van geluk
Golven van geluk.
Op de golven van rustige muziek
Schrijf ik alles van mij af en voel;
Verkwikking. De poes spint stille,
Mijn hond kijkt mij vragend aan.
Ik denk, wat gaat er in hem om.
Tintelende ogen die naar mij staren,
Ogen die mijn aandacht vragen,
Helaas, ik weet het antwoord niet.
De pianist speelt rustig verder,
Korte snelle noten uit de toverdoos
Daarna een korte sterke aanslag
Waarna een rustig largo mij verkwikt.
De laatste toets is aangeslagen.
De nevelen van een fluitconcert
Brengen mij in een andere sfeer,
Invloed van een muzikaal onthaal.
Beethoven’s Moonlight Sonate zet in
Mijn hond kijkt mij vragend aan,
De kat droomt, spint rustig verder
Zij vind het kennelijk wel goed zo.
4-8-2006
Reacties op dit gedicht
| Siseria: | Dinsdag, september 05, 2006 19:36 |
| Ik moet bekennen dat ik zeer onder de indruk ben =] talent! | |
| Lia van der Fluit (L!@): | Vrijdag, augustus 04, 2006 21:49 |
| ik vind het ook best.. laifs,, |
|
| fran92: | Vrijdag, augustus 04, 2006 13:25 |
| mooi geschreven! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||