Je geeft me vleugels
~~~
zoals je daar ligt
het laken wat verschoven
in uitgeputte overgave
snakkend naar frisse lucht
zo ben jij mijn liefste prooi
het laken wat verschoven
in uitgeputte overgave
snakkend naar frisse lucht
zo ben jij mijn liefste prooi
door ’t zout prik ik wel heen
daarna smaak je des te zoeter
soms kan ik je bloed wel drinken
maar vannacht zal ik je nippen
als een exquise delicatesse
ik zal voorzichtig zijn
het zal voelen als een streling
en ik beloof je, mijn zoetelief
de eerstkomende dagen
zul je me niet licht vergeten
~~~
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||