laat me maar gaan..
Laat me maar gaan,
want dicht bij jou zijn mag toch niet.
Altijd rende ik naar jou toe,
nu ren ik slechts bij je weg.
Het is gewoon voorbij,
toch mis ik jou nog elke dag.
Waarom ben je niet meer hier,
en liet jij mij alleen.
Een toekomst samen was niet mogelijk,
dat heb jij mij wel laten merken.
Toch hoop ik dat het ooit anders word,
en wij weer samen kunnen zijn.
Al laat jij mij nu gewoon gaan?
Reacties op dit gedicht
| Paiin_*: | Donderdag, augustus 24, 2006 16:57 |
| Heel droevig en helaas herkenbaar :''( Maar gelukkig ist fictie voor jou ;) want dat verdien jij natuurlijk niet !! Hou van je ! [F] Kuss |
|
| bijouken: | Zondag, augustus 06, 2006 21:34 |
| Mooi beschreven al dat verdriet. Knuffffel en liefs xxx |
|
| Marcus Modder: | Zondag, augustus 06, 2006 16:29 |
| Inmiddels weten we dus hoe het afgelopen is? Sterkte ermee! |
|
| Black_Rose: | Zondag, augustus 06, 2006 13:23 |
| zoals de anderen zeggen, gelukkig fictie, want niemand zou jou toch laten gaan! liefs,, |
|
| sunset: | Zondag, augustus 06, 2006 11:20 |
| Invoelend (Want ik zie fictie). Liefs en knuf, sunset PS: ''... het ooit anders wordT,'';=). |
|
| remie: | Zondag, augustus 06, 2006 08:30 |
| gelukkig fictie...stap vrolijk door je bent jong en hebt een heel leven voor je..wie weet hoe mooi nog...liefs Remie | |
| Dirk Hermans: | Zondag, augustus 06, 2006 07:44 |
| moedig beschreven groetjes Dirk |
|
| Littledolphin: | Zondag, augustus 06, 2006 00:24 |
| voelbare pijn...stilmakend.liefs mij | |
