Als jij er niet meer bent
Als jij er niet meer bent
Ik hoopte onder jouw vleugels
te mogen opgroeien, helaas
de situatie is omgedraaid
ik ben de moeder van mijn schepper
ik houd ongelooflijk veel van je
toch jou dragen is het zwaarst
wat me ooit is overkomen
dat wil ik niet meer
ik wil loskomen van alle druk
op mijn schouders, mijn geweten
het eeuwige schuldgevoel kwijtraken
het lijkt nooit genoeg te zijn
geloof me
ik wil niet dat je doodgaat
toch ben ik er wel moe van
om me steeds verantwoordelijk te voelen
daarom droom ik er soms over
het moment dat jij er niet meer bent
dan kan ik eindelijk ademhalen
omdat wij allebei tot rust mogen komen
Reacties op dit gedicht
| Marcus Modder: | Zondag, augustus 06, 2006 16:25 |
| Dag buur, Dat van jou is erg herkenbaar. Beter een goede buur dan een verre vriend. |
|
| Hans Winter: | Zondag, augustus 06, 2006 15:02 |
| * laat je gaan wat er was, ons bezwaarde, mogen wij dat “dood” noemen, wie weet zoeken wij elkaar terug, in een zo volkomen rust. * groetje, hans |
|
| fran92: | Zondag, augustus 06, 2006 13:48 |
| droevig dit sterkte! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Seven77 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||