Ik voel me verloren,
weet niet waar ik heen kan,
alles is zo wazig en vaag,
ik word gewoon ziek daarvan.
Niemand die me kan helpen,
of die mijn tranen komt drogen,
zegt dat alles in orde komt,
ik voel me zo bedrogen.
Mijn handen beven,
ja, ik sta te trillen,
ik ben gewoon verloren,
en wil heel hard gillen.
Maar niemand zou me horen,
niemand zau zich afvragen,
wie dat meisje nou is,
ze zouden gewoon klagen.
Nadenkertje: | Zondag, augustus 06, 2006 16:18 |
Mooi! Bedankt voor je reactie! Ik kan er inkomen hoe jij je voelt! Soms loopt het leven niet zoals je zou willen, net zoals het bij mij is gegaan! Gelukkig bestaan er echte vrienden denk ik dan, die er steeds voor me staan! Liefs... en als er iets is, ik wil naar je horen maar wat nog belangrijker is, ik wil zelfs meer doen dan horen en dat is luisteren! xxx |
|
jouw-kleine-meis: | Zondag, augustus 06, 2006 15:31 |
Mooii geschreven Maar wees niet bang je gevoelens te tonen. Mizz duurt het even, maar anderen zullen je begrijpen. Je staat nooit alleen! Kuzz R.iianne Thx voor je lieve reactie op mn gedicht |
|
118185: | Zondag, augustus 06, 2006 15:20 |
Ik weet hoe je je voelt,want deze gedachten heb ik ook.Ik wil je een ding zeggen:wees niet bang om anderen om hulp te vragen,want er zijn mensen die je willen helpen,maar dan moet je ze wel een kans geven.Als je het echt niet meer weet,ga dan praten met hulpverleners of de kindertelefoon(0800-0432,gratis) dat helpt echt,want ik heb daar ervaring mee.Succes! |
|
Auteur: ScaredWithoutU | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2006 | ||
Thema's: |