verzwegen woorden
De verzwegen woorden
Op de donkere dag
Versloegen haar mooie ogen
En haar treurende lach
Het bleef haar achtervolgen
Geen dag geen jaar
Maar haar oneindige leven
En ’t kwam daardoor in gevaar
Ze bleef dan ook maar zoeken
Naar een beschermengel om haar heen
Maar steeds als ze dacht te vinden
Lieten ze haar naakt alleen
Bied haar alsjeblieft bescherming
En help haar weer op te staan
Want zonder mensen die om haar geven
Red ze het niet om door te gaan
Vergeef haar ook als jij je hand bied
En ze pakt hem niet meteen vast
Begrijp dan dat ze te vaak heeft verloren
En in ’t diepe duister heeft getast
Op de donkere dag
Versloegen haar mooie ogen
En haar treurende lach
Het bleef haar achtervolgen
Geen dag geen jaar
Maar haar oneindige leven
En ’t kwam daardoor in gevaar
Ze bleef dan ook maar zoeken
Naar een beschermengel om haar heen
Maar steeds als ze dacht te vinden
Lieten ze haar naakt alleen
Bied haar alsjeblieft bescherming
En help haar weer op te staan
Want zonder mensen die om haar geven
Red ze het niet om door te gaan
Vergeef haar ook als jij je hand bied
En ze pakt hem niet meteen vast
Begrijp dan dat ze te vaak heeft verloren
En in ’t diepe duister heeft getast
Reacties op dit gedicht
| vicky holvoet: | Zondag, augustus 06, 2006 22:35 |
| wow in stilte gelzen mooi verwoord zeg ! Hoppelijk tast je niet (of niet meer) in het duistere . Grtjs Vicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klein elfje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||