Je sloeg je armen om me heen,
en mijn angst verdween,
je pakte me vast en duwde me tegen je aan,
zou ik me wel of niet laten gaan..
In jou blauwe ogen kon ik uren staren,
subtiel streek jij met je handen door mijn haren,
jou handen streelde mijn lichaam,
beetje bij beetje liet ik me steeds meer gaan,
ik luisterde hoe hard je hart klopte,
ik wou dat de tijd stopte,
dat ik eeuwig in je armen kon blijven,
de kriebels gaan maar door,
ik blijf gedichten over je schrijven,
omdat ik door jou alle controle verloor.
Auteur: memory | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 07 augustus 2006 | ||
Thema's: |