Zonder blad nog bloei
een voor een verliest
de rozenstruik haar blaadjes
en toch bloeit er nog
een roos aan een kale tak
een bloem die langzaam verwelkt
tot er niets meer valt te plukken
eenzaam blijft over een dorre tak
zonder blad nog bloei
haar ruimte verloren
over is een beknelt hart
en angst voor morgen
wanneer verdelgers komen
smekend kijkt het takje
naar de zwarte hemel
waar sterren fonkelen
en zacht fluistert ze
als er wonderen bestaan
geef mij dan een beetje
van jullie ruimte
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| UsherFreak: | Zaterdag, augustus 12, 2006 16:15 |
| Echt heel mooi | |
| C. Mcleod: | Zaterdag, augustus 12, 2006 00:43 |
| Wat een mooi gedicht. Echt prachtig. Ik ben er stil van en dat ben ik haast nooit. Knuffeltje Claire |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 08, 2006 12:15 |
| Zo voelbaar droef mooi verlangend neergezet. Een beauty. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| hiljaa: | Dinsdag, augustus 08, 2006 07:19 |
| droefmooi! knufleifs--hiljaa-- |
|
| michris: | Dinsdag, augustus 08, 2006 00:50 |
| Mijn rozenstruikje heeft nog een klein bloemje. Een zuchtje wind en ze waait de wereld in...ga ik haar achterna...spannend waar we zullen landen... het rozebloempje en ik...samen op reis.. knuffel, michris |
|
| KozMOCie: | Dinsdag, augustus 08, 2006 00:17 |
| -zucht- heerlijk.. Fijne nacht, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||