ik kom mijn bed niet uit
Al liggend alleen op een kamer,
al luisterend naar een muziekje.
Al kijkend naar een klok,
en zie hoe de tijd langzaam doorgaat.
Ik heb geen energie meer,
me lichaam is op alles doet me zo zeer.
Ik kom er vandaag niet uit,
het is dat ik me eigen opsluit.
Er zit nu zoveel in mijn hoofd,
wordt met van alles beroofd.
Het levensverhaal zit ik zo erg mee,
en ja, ik zeg nu keihard nee.
Ik durf niet naar buiten,
ik wil heel laf alleen zijn.
Ik wil in een hoekje gaan schuilen,
en daar de tranen uithuilen.
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, augustus 08, 2006 19:02 |
| je moet de confrontatie aan gaan, zowel met je levensverhaal als met therapie! ervoor weglopen heeft geen enkele zin het blijft je achtervolgen! liefs, namasté, An |
|
| sadje: | Dinsdag, augustus 08, 2006 17:05 |
| heel mooi geschrven! huil maar eens goed uit!! maar probeer er ook over te praten! praten is een begin van genezen!! sterkte -sadje- |
|
| mamsiemomo: | Dinsdag, augustus 08, 2006 15:13 |
| Ik snap dat het moeilijk is, maar je hebt maar 1 echte prioriteit momenteel en dat is..... therapie!! Niet erin blijven hangen. Go for it....!! Liefs, Mamsie |
|
| norgie: | Dinsdag, augustus 08, 2006 15:00 |
| geloof me er komt een tijd dat het beter zal gaan,maar je zult moeten vechten voor je zelf,liefs norgie | |
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||