De éénzame traan
Er vloeit weer een traan,
want jij bent ver van mij vandaan.
M'n ogen willen niet drogen,
je hebt tegen me gelogen.
Je zei "Ik hou van je, voor altijd",
Of je het meend? Ik weet het niet, maar het is een feit, ik ben je dus kwijt.
Tranen blijven komen,
vuur wakkert aan, maar dooft weer, door die ene éénzame traan.
Wat moet ik zonder jouw?
Je weet dat ik alles voor je over heb.
Je weet dat ik van je hou.
Maar je liet me staan,
in de kou,
met die éénzame traan.
Maar net nu ik dacht, over je heen te zijn,
duik je weer op,
en voel ik me zo klein.
Niet wetend, wat ik met mezelf aanmoet,
je hebt geen idee wat je me aandoet!!
Misschien, héél misschien, komen we weer bij elkaar.
Want mijn hart geeft jouw niet op.
Want waar, voelde ik me op mijn gemak?!
Want, áls ik stop met leven, is het met jouw,
omdat ik gewoon zielsveel van je houdt!!
(Een ouder gedicht)
Over dit gedicht
| Auteur: Lovely** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||