waarom nu ineens wel
Ik zat te huilen,
jij kwam thuis.
Je zei gaat het,
ja, goed was het antwoord.
Hij zei echt,
ja zeg het toch.
Laat me alleen,
heb je niet nodig om me heen.
Eerst loop je te zeiken als ik huil,
en nu, nu zeg je wat is er.
Je had je eerder moeten bedenken,
en niet een ander de aandacht schenken.
Nu huil ik ja laat me maar,
wij samen zijn toch klaar.
Eerst mag ik niet huilen,
en moet ik daarmee stoppen.
En nu kom je naar me toe,
laat me maar ga naar je bed toe.
Ja, ik ben boos en verdrietig,
en zo ontzettend moe.
Reacties op dit gedicht
| mamsiemomo: | Woensdag, augustus 09, 2006 08:28 |
| Probeer niet zo boos te doen. Hij wil je alleen steunen. Of moet alles ineens over zijn? Probeer op zijn minst vriendelijk te blijven. Jullie hebben beiden genoeg pijn...... Liefs, Mamsie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||