als ik naar je kijk, en mij met je vergelijk.
dan zie een schaduw, weg geduwd en vergeten
en ik zie een meisje met ouders die lief en van haar houden.
met geld en vrienden.
en dan weer die schaduw, alleen en zonder liefde.
het doet pijn om dat te zien, daarom neemt het blije meisje haar op in de groep, maar toch blijft ze er buiten vallen.
dat doet pijn, hoe erg je ook je best doet.
je blijft anders, en dat is pijnlijker dan de dood,
dan het einde, maar bedenk zo: je bent niet de enigste.
je bent nooit alleen, er zijn altijd mensen, jong of oud die het zelfde voelen als jij.
niet vergeten