Het begon al niet goed,
ik had niet zoveel moed.
Ik kreeg eerst een hele preek over me heen,
en voelde me heel erg alleen.
Ze waren boos op mij,
ik dacht laat me nou eens vrij.
Waarom was je niet op therapie gisteren weer,
ik zei ik wilde gewoon niet meer.
Ik zei ben het toch niet waard om ergens te zijn,
voel me nergens meer welkom en fijn.
En daarom is het dat ik me opsluit,
me bedje en pc waar ik me dan in en achter verschuilt.
Maar heb nu dus afspaak gemaakt,
meschien is dat wat me dan wel raakt.
Ja, een contract die ik teken,
dat ik elkedag kom.
Hoe ik me ook voel,
ik zal komen dus die afspraak moet ik ook voor morgen maken.
Dus moet morgen levensverhaal doen,
en die afspraak klaar hebben.
Trek ik dit allemaal wel dan,
is het dat ik het allebei tegelijk kan.
Ik weet het niet,
zit vol van angst en verdriet.