Coma
Emoties vullen de gedachten,
overmannen te dezelfdertijd.
Stil op ’t bed te wachten,
Zie de tijd verstrijkt,
tergend langzaam,
een witte klok, een grijze muur,
secondes tikken verder,
bewijzen ieder uur,
waarin ik verder glijdt
Bedrukt voel ik mijn bonsend hoofd,
het bloed vloeit nog uit mijn oor.
Mijn ledematen zijn verdoofd,
en beweging is verstoord.
Angstig lag ik op het bed,
voelde kilte om mij heen.
Ik streed en bad een ijlgebed,
tot ik in duisternis verdween.
Harold Botter, 13 augustus 2000