Zoals het weer
Ik weet niet waar ik heen moet
maar de lucht is hemelsblauw
Het zonnetje schijnt dat doet me goed,
maar toch denk ik stiekem aan jouw.
Ik vraag me af of je ook aan mij denkt
De zon verdwijnt ter gelijkertijd.
Het word donker dat is wat het weer me schenkt
En toch kijk ik terug zonder spijt.
Opeens een druppel, een teken van verdriet
De donderslagen vliegen om m'n oren,
alleen jij, jij ziet ze niet.
En zelf het gedonder laat zich bij jouw niet horen.
maar de lucht is hemelsblauw
Het zonnetje schijnt dat doet me goed,
maar toch denk ik stiekem aan jouw.
Ik vraag me af of je ook aan mij denkt
De zon verdwijnt ter gelijkertijd.
Het word donker dat is wat het weer me schenkt
En toch kijk ik terug zonder spijt.
Opeens een druppel, een teken van verdriet
De donderslagen vliegen om m'n oren,
alleen jij, jij ziet ze niet.
En zelf het gedonder laat zich bij jouw niet horen.
Reacties op dit gedicht
| Sammy: | Dinsdag, december 25, 2001 14:18 |
| Hey, mooi gedicht alweer. Ik blijf je gedichten wat volgen, misschien komen er nog zo'n goeie. Groetjes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lucinda de ruiter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2001 | ||
| Thema's: | ||