Ik en m'n spiegel...
Starend,
Kijkend naar die spiegel,
Maar er is niets,
Alleen het donker,
Die jouw omringt...
Dat leven
Niets om te geven,
-Alleen-
Een schim,
aan de andere kant,
In de eenzaamheid..
Ver weg van jouw,
Je kan ze niet meer raken,
Want het is al lang verdwenen,
In die stilte..
Waarin ze leefde,
-Verdwenen samen met de dood-
Reacties op dit gedicht
| mums: | Dinsdag, september 05, 2006 16:18 |
| des te meer reden, om ze eens te laten zien wie je bent. Je gaat ze toch geen gelijk geven. Ga voor die spiegel staan en zeg...ik ben oke.... Hoofd omhoog en laat ze maar lullen. Vecht voor jezelf, steek daar je energie in... Sterkte meid, ga op zoek naar je kwaliteiten,want ieder mens is uniek. kus... liefs mums |
|
| *Lovely Rose*: | Maandag, augustus 28, 2006 17:57 |
| heej meiss, krijg er gewoon letterlijk kippenvel van..echt prachtig xxx LoveYou |
|
| writing instead: | Zaterdag, augustus 12, 2006 20:58 |
| Heel erg mooi.. soms is het minpunt aan het leven de dood.. sterkte. KUS. |
|
| M@rcel: | Zaterdag, augustus 12, 2006 12:03 |
| krijg er kippevel van...zo stilmakend mooi... Liefs en knuff M@rcel |
|
| vicky holvoet: | Zaterdag, augustus 12, 2006 11:26 |
| en ik word er stil van ... krijg er zelfs koud van . Sterkte en heel er mooi verwoord ; Grtjs Vicky |
|
| QueenBee: | Zaterdag, augustus 12, 2006 11:16 |
| én ik huil! | |
