papegaai
in zijn pluimenpak van schelle rode en groene
kleuren , zijn olijke ogen die je schuin bekijken ,
soms druk uit 1 poot een apennootje pellend
is hij voor mij de koning van de vogels
ik scoor hier niet hoog bij ornithologen
die mij op lammergier en koereiger wijzen
maar ik volhard in deze
als ik mijn allerliefste zie
voel ik mij als aangeschoten
mijn hart een circustent
van bonte clownsstreken
feestelijk gekras
en kromme grappen
een geschenk van een olijke god
of een speling der natuur
poésie pure
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, augustus 12, 2006 16:56 |
| Ik kan het wel met je eens zijn hoor (ook al zie ik liever ''één'' dan ''1'' in een gedicht en is en was het nog altijd ''poëzie''). *Opgestoken duim*. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||