Daar sta ik dan
Daar sta ik dan
Alleen en hulpeloos achtergelaten,
Kijkend naar de blauwe hemel..
Besef ik dat ik je voor goed kwijt ben
Dat je weg gerukt bent uit mijn leven..
Je was nog zo jong,
Je had niet mogen gaan..
Je vond de dood het beste zei je vaak
Dan had niemand meer last van je..
Je hebt niet meer beseft dat je mensen pijn deed,
Ik zit hier weer met tranen in mijn ogen,
Tranen van pijn maar ook van opluchting
Ik weet dat jij nu rust hebt
De rust waar je naar verlangde!!
Je zult voort blijven bestaan,
In vele harten!
Jij was de ster in mijn leven
Nu moet ik naar boven kijken
En weet ik dat je daar hoort
Alleen en hulpeloos achtergelaten,
Kijkend naar de blauwe hemel..
Besef ik dat ik je voor goed kwijt ben
Dat je weg gerukt bent uit mijn leven..
Je was nog zo jong,
Je had niet mogen gaan..
Je vond de dood het beste zei je vaak
Dan had niemand meer last van je..
Je hebt niet meer beseft dat je mensen pijn deed,
Ik zit hier weer met tranen in mijn ogen,
Tranen van pijn maar ook van opluchting
Ik weet dat jij nu rust hebt
De rust waar je naar verlangde!!
Je zult voort blijven bestaan,
In vele harten!
Jij was de ster in mijn leven
Nu moet ik naar boven kijken
En weet ik dat je daar hoort
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 14, 2006 20:48 |
| * wil je lastig zijn voor mij als ik je dat vraag, gestalte dragen, al is het maar vaag wie wij zullen zijn, maar samen toch, vragend nog, wat wil ik dat graag. * hans |
|
| sunset: | Zondag, augustus 13, 2006 12:20 |
| Droef pijnvol integer verwoord. Liefs en meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ((Angela)) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||