Kleine meid
Ik had je even weg gestopt
Gewoon, er was geen tijd
Ik was je vergeten
Je was me bijna kwijt
Nu kijk ik naar binnen
Ik zie rottend zwart
Je zit daar ineen gedoken
Smekend en krijsend in mijn hart
Ik twijfel zal, ik je pakken?
Wil ik jou nog wel?
De tijden zijn veranderd
Met jou was het een hel
Ik weet dat het jouw schuld niet was
Maar al die herinneringen
Doen zo verschrikkelijk veel pijn
Kan ik ze nu bedwingen?
Ik maak je schoon
En kijk je aan
Ik kan het toch niet laten
Jij bent immers het kind in mij
Waarmee ik soms wil praten
Gewoon, er was geen tijd
Ik was je vergeten
Je was me bijna kwijt
Nu kijk ik naar binnen
Ik zie rottend zwart
Je zit daar ineen gedoken
Smekend en krijsend in mijn hart
Ik twijfel zal, ik je pakken?
Wil ik jou nog wel?
De tijden zijn veranderd
Met jou was het een hel
Ik weet dat het jouw schuld niet was
Maar al die herinneringen
Doen zo verschrikkelijk veel pijn
Kan ik ze nu bedwingen?
Ik maak je schoon
En kijk je aan
Ik kan het toch niet laten
Jij bent immers het kind in mij
Waarmee ik soms wil praten
Reacties op dit gedicht
| Rationalelfie: | Maandag, augustus 14, 2006 04:30 |
| mooi hoor !! | |
| lely elfje: | Zondag, augustus 13, 2006 16:14 |
| erg mooi en neer gezet en om over te denken... kus elfje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje2face | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||