Mijn hart is het niet eens met mijn
De vlam van de kaars dooft
Er voelt een leegte op de plek
Waar je mijn hart heb geroofd
En het maakt me gek
Ik wil wel bij je zijn
Maar ik kan het niet, durf het niet
Van binnen voel ik de pijn
Van de verlangens en het verdriet
Mijn hart schreeuwt om je
Maar mijn verstand houdt me tegen
Het gevoel is nog steeds niet weg
Toen we wat kregen
Ik weet niet wat ik moet doen
Zal ik het zeggen of wachten
Op jou en op een zoen
Mijn hart is het niet eens met mijn gedachten
Reacties op dit gedicht
| Rationalelfie: | Maandag, augustus 14, 2006 03:17 |
| Idd herkenbaar geweest. tijd brengt raad, cliché maar waarheid. liefs |
|
| mamsiemomo: | Zondag, augustus 13, 2006 23:22 |
| Schitterend geschreven en voor velen zo herkenbaar... Liefs, Mo |
|
| _Zonneschijn_: | Zondag, augustus 13, 2006 22:12 |
| Prachtig en zeer herkenbaar! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Monique*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||