herfst
de blaad,ren vallen blad na blad,
die allen sterven moeten.
ze dwar,len langs een herfstig pad,
in huiverende stoeten.
ze zwieren rond, omhoog, omlaag,
ze rusten en ze vluchten.
wild voortgedreven door een vlaag,
de laan licht vol geruchten.
de blaad,ren goud, de blaad,ren geel,
de herfstwind doet ze vallen.
ze zinken na het wild gespeel,
ze zinken, zinken alle.
anita wiegman
die allen sterven moeten.
ze dwar,len langs een herfstig pad,
in huiverende stoeten.
ze zwieren rond, omhoog, omlaag,
ze rusten en ze vluchten.
wild voortgedreven door een vlaag,
de laan licht vol geruchten.
de blaad,ren goud, de blaad,ren geel,
de herfstwind doet ze vallen.
ze zinken na het wild gespeel,
ze zinken, zinken alle.
anita wiegman
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 15, 2006 21:11 |
| laat ons nog eenmaal kleuren, eens nog geuren, als wij vergaan nog een laatste maal zwieren, ons lot sieren. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anita wiegman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||