dagelijks
omdraaien, zien hoe ze terugkeert
naar het huis en de kinderen en vlak
voor de drempel omkijkt en een gebaar
van haast maakt alsof er wordt gewacht
verlangen en verlies samen komen
zonder bloedbad, maar met zachtheid
het hart triest gestemd, opgewekt slaat
zodra een merel zijn rollertjes maakt
geen weg terug dan zo weg te gaan
om te blijven als de lichte regen
het gaan van de wolken en de zon
die voelbaar achter de wolken schijnt
naar het huis en de kinderen en vlak
voor de drempel omkijkt en een gebaar
van haast maakt alsof er wordt gewacht
verlangen en verlies samen komen
zonder bloedbad, maar met zachtheid
het hart triest gestemd, opgewekt slaat
zodra een merel zijn rollertjes maakt
geen weg terug dan zo weg te gaan
om te blijven als de lichte regen
het gaan van de wolken en de zon
die voelbaar achter de wolken schijnt
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Woensdag, augustus 16, 2006 09:40 |
| Prachtig mooi omschreven.. Word direct in je gevoel meegenomen! sterkte |
|
| sunset: | Woensdag, augustus 16, 2006 08:10 |
| Zo integer, breekbaar deze poëtische verwoording. Een toppie weer. Liefs, sunset |
|
| remie: | Woensdag, augustus 16, 2006 07:59 |
| geen hittegolf meer te bekennen...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||