een eenzaam verblijf
en verder kom ik niet
als de enige deur zich sluit
zoals jij mij aanziet
over je schouder
en het nu
naar het verleden duidt
je snijdende blik
geladen met een
vernietigend gewicht
omrant mijn stokkend lijf
het versteent de aderen
mijn oogleden sluiten bezwaard
ik keer terug naar binnen
waar de stilte wordt bewaard
in een eenzaam verblijf
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, augustus 16, 2006 09:57 |
| Wohw! Wat een voelbare droeve eenzaamheid verwoordt je hier Hans. Liefs en mijn vriendschappelijke genegenheid, sunset (Ingo) PS: Tip (Als ik mag) -omranDt (= komt van ''omranden - hier als werkwoord gebruikt - dus met ''dt'') mijn stokkend lijf- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||