samen lachen
samen huilen
kijkend door het raam
zie ik jou staan

jij, die het niet gegund was langer te leven
de ziekte deed je beven
na een paar weken was het voorbij
je was niet langer vrij

daar lag je dan, in een wit bed
ik heb me daar neergezet
en gekeken hoe jij moest vechten
met al je kracht
die je hebt

1 week later
welke beslissing is juist?
laten slapen tot het oneindige of
de stekker eruit

moeilijk te begrijpen
was de keuze de je ouders maakten
voor mij,
liever de dood in dan jou aan onze zij?

misschien was het de juiste
misschien wel helemaal niet
daarom hoop ik lieve Virginie,
God heeft wat moois voor je in het verschiet

ik voel je om me heen
wanneer ik loop of slaap
en ik weet
dat dit toch wel beter was
een minder zware last

een begrafenis hoe jij hem wou
muziek, rode kleren,
iedereen was je trouw

ik zal je missen lieve Virginie,
een lieve engel ben je nu
en we zullen samen zijn
op het einde van onze reis
richting het paradijs