Zee
Zee
Varend,
Op de langste rivieren.
Kan ik nog steeds niet bevartten,
Hoe de golven ontstaan.
Hoe de meeuwen,
Schijnen te drijven,
Op het onstuimige water.
Als een vloeiend kristal,
Zo kwetsbaar,
En toch onbreekbaar.
Een web,
Gesponnen door de zee,
Verspreid ovver de aarde.
Het rivieren netwerk bereikt de spin,
En ik aanschouw,
De zonsondergang.
Varend,
Op de langste rivieren.
Kan ik nog steeds niet bevartten,
Hoe de golven ontstaan.
Hoe de meeuwen,
Schijnen te drijven,
Op het onstuimige water.
Als een vloeiend kristal,
Zo kwetsbaar,
En toch onbreekbaar.
Een web,
Gesponnen door de zee,
Verspreid ovver de aarde.
Het rivieren netwerk bereikt de spin,
En ik aanschouw,
De zonsondergang.
Reacties op dit gedicht
| n0ukii: | Donderdag, augustus 17, 2006 13:12 |
| mooi gedicht meid..;) | |
| Tijgertje:): | Woensdag, augustus 16, 2006 21:33 |
| mooi verwoord!!! | |
| minoesch: | Woensdag, augustus 16, 2006 21:04 |
| mooi eerder prachtig. groetjes |
|
| Dreamlover: | Woensdag, augustus 16, 2006 19:47 |
| Top! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Woudy | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||