schrille trompetten boven daverende troms
kille marionetten met een donderende tred
hatelijke, opzwepende stemmen tieren soms
de onafwendbare oorlog is zoëven ingezet
onder de zwarte vlag

krijsende gieren speuren naar kadavers
snuivende stieren beuken op fundamenten
rottende appels en peren smaken vers
de onuitstaanbare kooplui vragen om hun centen
onder de zwarte vlag

hoop op moederlijke liefde haalt de bovenhand
verdriet, leed en onmacht zijn weer bijzaak
enkel de achtergestelden vechten voor land
de protestliederen weerklinken vaak
onder de witte vlag

een oude film lijkt vaak zwart-wit
doch vandaag is de kennis bij ons
we maken films waar kleur inzit
onder een mooie vlag

was dat dan onze laatste stap
naar de allerhoogste trede?
of ontzien we nog een volgende trap?
onder de blauwe lucht