van gevoel ontheemd
indien ik mij slechts ken
als schaduw van de dood
geen weet heb
van een levend ven
of gedesemd brood
en mijn armen
niet kunnen reiken
naar de hoop
van een nabije oase
dan zwem ik
in troebel water
of vecht mij uit
een zuigend moeras
er is dan geen later
of nieuw groen gras
de ander is mij vreemd
met telkens weer
die angstige dromen
ik ben dan weer,
als vroeger,
van gevoel ontheemd,
de adem ontnomen
Reacties op dit gedicht
| chocaatje: | Donderdag, augustus 17, 2006 18:11 |
| Prachtig en erg herkenbaaar.Liefs mieke | |
| Roland Hainje: | Donderdag, augustus 17, 2006 14:27 |
| prachtig hans! we vechten wat af, in ons kwetsbare zijn. hans het blijft een dunne lijn! een Fan groetjes, Ro |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||