Vertrouwen
Het vertrouwen in mensen
Hoe ver moet je hier in gaan
Het is toch eigenlijk triest
Dat je daar steeds bij stil moet staan
Ik kruip terug in mijn schulp
Zet het masker op en verdwijn
Want met dit soort mensen
Kan er geen vertrouwen zijn
Een muur wordt gebouwd
Gewapend als zwaar beton
Daarachter vraag ik me af
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, augustus 17, 2006 17:11 |
| teleurstelling allom en de goede moeten het door de slechte dikwijls bekopen! knufleifs--hiljaa-- |
|
| lely elfje: | Donderdag, augustus 17, 2006 17:00 |
| mooi gedaan en herkenbaar! kus elfje |
|
| norgie: | Donderdag, augustus 17, 2006 15:48 |
| ik sluit me bij anneke aan,graag gelezen,liefs norgie | |
| anneke van dijk: | Donderdag, augustus 17, 2006 15:41 |
| ben ik zonder dat soort mensen niet beter af... vertrouw bovenal op jezelf! liefs, namasté, an |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||