Takje
<22 december 2001>
's Ochtends vroeg, ik kijk uit mijn raam
Overal waar ik kijk is het wit
In de sneeuw geschreven; jouw naam
Terwijl ik er met mijn takje naast zit
Langzaam loopt de dag over
Van ochtend naar nacht
En dan is het weer zo ver...
Hierbij is mijn takje zacht
Een waas... deze treedt op
Komt als de donder over mij heen
Ik wil het roepen tot een stop
Dat ik mijn takje vast had... dit verdween
Ik verontschuldig mij
Tegenover mijzelf en tegenover jou
Is het einde nou eens een keer nabij?
Al is het alleenmaar voor jou, omdat ik van je hou
*****************************************************
Laat mij mijn takje houden
Mijn takje...
Symboliseerd mijn gedachten
Mijn gedachten aan jou
Mijn geluk
kusjes en knuffies
Kimberley
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, december 25, 2001 00:10 |
| Je hoeft je niet te verontschuldigen voor de donder die je overkomt. Als je samen bent, is dat van samen. Net als je takje samen met zijn naam. |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, december 24, 2001 14:58 |
| prachtig gedicht... | |
| diddo: | Zondag, december 23, 2001 17:09 |
| heel erg mooi hoor kimberley!!!! liefs kitty |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2001 | ||
| Thema's: | ||