Enig duel.
Mistig moeras ademt doodse dampen uit.
Een enig eiland in het grijs...
Drager van varens, grassen, dennen,
doodskist...
In de wazig witte schemering schavot verkennen.
Vreeslijke vijand verschijnt tegenover mij.
Tegenstander teisterde mij pijnlijk.
Liet levenstrein ontsporen.
Kelderde kansen op geluk,
Pleegde meerdere morele
moorden...
Razende revolvers kijken elkaar in het oog.
Even onverbiddelijk wezen...
Hamerend hard,
laaiend luid.
Het schot...
Spiegel kapot...
Een enig eiland in het grijs...
Drager van varens, grassen, dennen,
doodskist...
In de wazig witte schemering schavot verkennen.
Vreeslijke vijand verschijnt tegenover mij.
Tegenstander teisterde mij pijnlijk.
Liet levenstrein ontsporen.
Kelderde kansen op geluk,
Pleegde meerdere morele
moorden...
Razende revolvers kijken elkaar in het oog.
Even onverbiddelijk wezen...
Hamerend hard,
laaiend luid.
Het schot...
Spiegel kapot...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2001 | ||
| Thema's: | ||