Ze legt haar moede hoofd te ruste
de aardappels zijn geschild
hoort kinderen spelen buiten
heeft zich gerustgesteld
het hoofd op de onderarm
voelt zij het harde tafelblad
haar dromen komen weer tot leven
alle dromen die zij heeft gehad
op de grens van het ontwaken
sluipt een traan uit haar oog
drupt op het gladgestreken vlak
zij zucht, rekt uit en glimlacht
roept met harde stem de kinderen
binnen van buiten en hoort protest
zij heeft voldoende tijd genomen
de potten kunnen opgezet