Zeehonden
Mijn moeder ziet zeehonden
bij laag water
op de plaat.
Ik vind dat een mooie
gedachte, mijn moeder
zo kijken naar
die zeehonden
en dan wolken op de achtergrond.
Ergens blaft een dove hond
Schuld en dank
vallen weg
in dat beeld.
Het had niet veel gescheeld
of ik was er niet geweest.
De waanzin van die willekeur
troost uiteindelijk het meest.
bij laag water
op de plaat.
Ik vind dat een mooie
gedachte, mijn moeder
zo kijken naar
die zeehonden
en dan wolken op de achtergrond.
Ergens blaft een dove hond
Schuld en dank
vallen weg
in dat beeld.
Het had niet veel gescheeld
of ik was er niet geweest.
De waanzin van die willekeur
troost uiteindelijk het meest.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, augustus 18, 2006 17:46 |
| Wohw! Chapeau. Liefs en omarmende genegenheid, sunset |
|
| MayadeBij*: | Vrijdag, augustus 18, 2006 15:32 |
| Mooi! :) Perfecte finish ook.. zo herkenbaar voor mij. Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: bolein | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||