eindelijk nam je me met je mee en was ik niet meer alleen,
maar waren we met meer dan twee.
ik verliet het leven zonder traan,
want nu moest ik nooit meer alleen staaan.
ik voelde me alleen en verlaten,
en zat het leven te haten.
nu voel ik alleen nog maar de vreugde in de dood,
want het einde is o zo groot.
het is een grote leegte overal,
maar toch de eenzaamheid mis ik nu echt niet in dit dal.
lig dan als het goed is ergens uitgestrooid over de aarde,
en mensen laat me met mijn keuze die ik had om te stoppen met leven in mijn eigen waarde.
zo heb ik ook altijd over jullie gedacht,
en dat is iets wat ik nu van jullie verwacht.
ookal was ik een moeilijk persoon in het leven,
al met al wilde ik iedereen liefde en vertrouwen geven.
maar bedenk je staat eigenlijk nooit helemaal alleen,
ookal denk je voor mij is er nooit geeneen.