zij
Verdoofd door de breuk
is mijn zijn in eenzaamheid verzonken
Mijn mond wil niet bewegen
mijn ziel is mijn bestaan ontstegen
Roerloos, zwijgzaam blijft stof over
Hoe zou het hebben geklonken
als je bij m'n graf zou staan
zwijgend over niets
Niets zal meer komen dan
de dood die jij me zelfs verbood
Mijn leven heb je me ontnomen
Mijn leven voor jouw liefde
Je gemis kwelt mijn lichaam
Een langzame dood die
ik niet sterven mag
Wegen van vergetelheid
doolhoven van rouw en spijt
Maar over vele jaren
zal je mij in de ogen staren en
me vertellen van je grootste fout;
over een neergestoken en weggetrapte ziel
is mijn zijn in eenzaamheid verzonken
Mijn mond wil niet bewegen
mijn ziel is mijn bestaan ontstegen
Roerloos, zwijgzaam blijft stof over
Hoe zou het hebben geklonken
als je bij m'n graf zou staan
zwijgend over niets
Niets zal meer komen dan
de dood die jij me zelfs verbood
Mijn leven heb je me ontnomen
Mijn leven voor jouw liefde
Je gemis kwelt mijn lichaam
Een langzame dood die
ik niet sterven mag
Wegen van vergetelheid
doolhoven van rouw en spijt
Maar over vele jaren
zal je mij in de ogen staren en
me vertellen van je grootste fout;
over een neergestoken en weggetrapte ziel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Gertjan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2001 | ||
| Thema's: | ||