Graan en koren
Graan en koren
Het dak van de wereld in bijval
trommelde de aarde om en om
haar heen, drukte met natte vingers
putjes in de grond en drong
welhaast troostend door kleren
Het vulde haar aan en in
een wiegelied op dodenmars
zong ze en dwong ze
achter stembanden al dat verraden
kon, hier was ze niet langer
Het kind of de moeder, maar beide
aan de borst en op de schoot
meende ze nog éénmaal trots te zijn
en liep met geheven hoofd tussen
zwarte paraplu’s - hij had geleefd
Reacties op dit gedicht
| Gerhardus: | Vrijdag, september 19, 2008 17:28 |
| Ja, dit spreekt mij erg aan, deze stijl, knap werk. | |
| Renate-td-: | Donderdag, augustus 24, 2006 13:54 |
| (doorgaans val ik niet zo in herhaling ;) ) | |
| Renate-td-: | Donderdag, augustus 24, 2006 13:53 |
| Er zijn er maar weinig die zo schrijven kunnen als jij dat kunt - geweldig liefs |
|
| Renate-td-: | Donderdag, augustus 24, 2006 13:53 |
| Er zijn er maar weinig die zo schrijven kunnen als jij dat kunt - geweldig liefs |
|
| Quando: | Zondag, augustus 20, 2006 22:55 |
Zwijgt. (Zelfs ik kan stil zijn) Liefs, |
|
| chocaatje: | Zondag, augustus 20, 2006 19:38 |
| Erg mooi.Liefs mieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||