’s Nachts kijk ik vaak door het open raam van mijn slaapkamer naar buiten. Ik houd van de koele avondlucht die zacht over mijn gezicht strijkt; het voelt als de rustige ademhaling van de wereld die slaapt. Alls is stil. Uitgestorven. De nacht is van mij en mijn gedachten.
Boven mijn hoofd strekt zicht een oneindig sterrenhemel uit. Het leven en de zin daarvan lijken zo dichtbij, bijna tastbaar. Maar ik weet dat het een ongrijpbaar verlangen is. Altijd als ik mijn armen strek, is er niks anders dan leegte. Soms maakt me dat gek.. Meestal glimlach ik om de zinloosheid van mijn poging. Het besef dat leven slechts een toevalligheid is, kan ook hele bevrijdend werken. Er is in ieder geval dan niemand die teleurgesteld op me neerkijkt.
Een sirene klint in de verte, schel en hoog, een geluid van de dag.. Elke nacht weer hoop ik datt de dag vergeet te komen. Maar tevergeefs. Mensen ontwaken en komen uit hun huizen. Als mieren verspreiden ze zich razendsnel en luidruchtig door de straten en nemen het dorp weer in alsof hij van hen is. Terwijl dat niet zo is.. Terwijl ze langs lopen en praten hoor ik een stukje van hun leven .. Een klein stukje.. Maarnet genoeg.. Zouden mensen dat ook bij mij hebben.. Ik vraag het me af..
In de nacht kom ik tot rust.. Het maanlicht tekent een fijn web van zilveren strepen en schaduwlijnen op de verlaten straten.. En wast elke teken van de dag weg.. Het houdt een belofte van hoop en een nieuw begin..
Dus elke dag probeer ik opnieuw te beginnen .. En zoek ik mijn eigen hoop en geluk.. Een nieuw begin is alles wat ik wil.. Maar of dat ooit komt?!
Ik hoop dat het gezeik wat ik heb weggaat en mij met rust laat.. Maar het gaat niet zomaar weg.. Maar toch elke nacht.. Is voor mij nieuw. Ik kom tot rust..Kan nadenken.. Mijn gevoelens een plekje geven.. Mensen een 2de kans geven of zelfs wel meer kansen..
Heb het gevoel dat ik er weer tegen aankan.. Maar dan wanneer de ochtend weer aanklopt.. Is het in mijn hoofd weer helemaal druk. Kan niet meer nadenken.. Alles klots door elkaar .. Ik wil rust ’s nachts maar ook overdags.. Dat is wat ik wil.. Geen nieuwe liefde.. Geen vriendje.. Ik wil rust.. Dat is wat ik wil.. Hoop alleen soms dat ik dat ook krijg.. Maar ook al krijg ik het niet.. Ik moet blij zijn dat ik mag leven.. Mag deelnemen aan dit bestaan.. Ik moet niet zeiken om kleine dingen. IK leef.. Wat moet ik nog meer..?