zelfs ik snap me niet meer, van stil
naar schreeuwen en boze gezichten.
ik zou de eerste trein terug pakken,
naar waar ik niet ben en ongekend
de woede nog nooit heeft bestaanmijn met tranen bewerkte ogen
kijken ook niet lief meer, de mooiheid
is er af, al zat er niet echt veel.
de randen rood en mijn lippen schraal,
waarom ben je zo ver wegnu zouden je handen zo welkom zijn,een streling zacht en dan
je armen om me heen. meer niet van
wat ik ook niet verdien, even maar,
even en dan ga ik weer naar huis
Mathilde: | Maandag, augustus 21, 2006 21:39 |
ik vind de woorden niet hierbij. de jouwe raken, diep. kus, mathilde |
|
Panta Rhei: | Maandag, augustus 21, 2006 11:36 |
En toch klinkt in de woede liefde door, want vijanden zijn het schreeuwen niet waard. | |
sunset: | Maandag, augustus 21, 2006 08:24 |
Mooi poëtisch verwoord. Liefs, sunset PS: Als ik mag. Als je al leestekens op het einde van een zin zet (wat in een gedicht eigenlijk niet hoeft), moet je wel konsekwent zijn en na een punt met een hoofdletter beginnen. |
|
anneke van dijk: | Maandag, augustus 21, 2006 07:38 |
intens!! liefs, namasté, an |
|
milamber: | Maandag, augustus 21, 2006 00:15 |
"en t regent (lalala) zonnestralen" helaas ben ik niet god (voor zover ik weet) een droeve pracht kim.. |
|
sunniemo: | Maandag, augustus 21, 2006 00:15 |
heel mooi! knuf! |
|
lachebekje1988: | Maandag, augustus 21, 2006 00:09 |
Een troostende knuffel! Heel mooi gedaan |
|
mums: | Maandag, augustus 21, 2006 00:08 |
droef mooi, eenzaamheid schreeuwt het hier uit. liefs mums |
|
M@rcel: | Maandag, augustus 21, 2006 00:07 |
prachtig geschreven heel mooi Slaap lekker M@rcel |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2006 | ||
Thema's: |