alleen met mijn tranen...
En traan glijdt langs mijn gezicht
ik wil dit niet
ik wil niet huilen
bang dat iemand mijn emotie ziet
een traan met zoveel inhoud
vol met gevoel
waarom is er niemand hier
die kan begrijpen wat ik bedoel
niemand mag mijn tranen zien
ik kan het wel alleen
zo hoeven niet te weten wat ik voel
ze zien mijn hart als steen
al zou ik het willen delen
niemand die het ziet
ze denken mij te kennen
maar dat ik pijn heb zien ze niet
ik ben helemaal alleen
gevangen in mijn eigen val
mijn gedachten in een bel
waar ik mijn leven slijten zal
laat me maar....
Reacties op dit gedicht
| insomnia: | Donderdag, mei 30, 2002 13:11 |
| 'k Hoop dat het ondertussen al beter met je gaat... Ik denk dat ik wel begrijp wat je doormaakt, heb ook soms van die mindere periodes, maar ik ben zeker dat wat het ook is dat je verdrietig maakt, op een dag komt het allemaal wel weer goed... sterkte Lien |
|
| cathy peeters: | Zaterdag, december 29, 2001 20:05 |
| ik begrijp je wel, en het leven is meer dan gewoon een spel... hou je sterk het komt wel goed, en praat met iemand als het je goed doet... xxxies cathy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miracle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2001 | ||
| Thema's: | ||