eenzaam
ik voel mij zo alleen,
mijn hart als steen.
mijn benen bewegen niet,
overmand door verdriet.
in mijn hoofd een storm,
het verleden weegt enorm.
ik probeer mij te verzetten,
er niet op te letten.
maar het blijft aan me knagen,
en het heden begint te vervagen.
mijn hart als steen.
mijn benen bewegen niet,
overmand door verdriet.
in mijn hoofd een storm,
het verleden weegt enorm.
ik probeer mij te verzetten,
er niet op te letten.
maar het blijft aan me knagen,
en het heden begint te vervagen.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Zaterdag, september 14, 2002 20:48 |
| laat het heden je niet ontglippen laat eerder het verleden vervagen, knuffel jenne |
|
| shadow: | Dinsdag, december 25, 2001 22:19 |
| probeer het heden vast te houden . om zo het verleden te kunnen dragen .. .. heel mooi geschreven Liefs shadow |
|
| Jet van keken: | Maandag, december 24, 2001 14:16 |
| Lieve Linda, als je niet meer zou voelen.En je hart van steen zou zijn Zou je al dit moois niet kunnen maken. sterkte Heel veel liefs Jet |
|
| Frummeltje: | Maandag, december 24, 2001 11:11 |
| Je hart is niet van steen, anders voelde je wel niet... Laat me in gedachte bij je zijn... ~Liefs Frummeltje~ |
|
| christina: | Maandag, december 24, 2001 09:55 |
| Laat het niet gebeuren he lieverd knuffie christa |
|
| Robski: | Maandag, december 24, 2001 00:47 |
| Haal de kracht die je nu zo nodig hebt uit de vriendschappen die je hebt opgebouwd.. zodat je die greep op het heden niet zomaar los zal laten.. Liefs, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2001 | ||
| Thema's: | ||