Dromerig starend naar de werkelijkheid
Door mist in klamme sluiers getooid,
Zielsroerselen van pijnlijke duidelijkheid.
De poort tot de ziel gesloten, dichtgegooid.
Rode kringen vormen zich waar vreugde leefde,
Schraal van zoute druppelende herhalingen,
Gepaard met teerzere ademhalingen,
Overheerst nu, het zeer dat je beleefde.
Glijdend langs bekende en nieuwe paden
Komen ze op bestemming onbekend,
Waar zielsroerselen nooit eerder betraden.
O prachtige ogen vol verzengend verdriet,
Sla open de poort, vertrouwend wijd en kijk naar mij,
Voor jou alleen vreugdetranen in het verschiet.