dood vanbinnen
Daar staat een meisje
Helemaal alleen
Met haar handen in haar haar
Van wanhoop en verdriet
Omdat niemand haar ziet
Ze is onzichtbaar
Niemand schenkt haar aandacht
Ze is alleen op de wereld
Zonder moed en kracht
Zonder hoop
Op een betere levensloop
Ze wil dit leven niet meer
En wil af van die verdomde zeer
Ze wil uit het leven stappen
Voelen dat ze leeft
Want ze voelt zo dood vanbinnen
Ze pakt een mes
En maakt een snee
Het bloed sijpelt op de grond
Druppels vallen naar benee
Op haar arm ontstaat een wond
Ze voelt de pijn
De pijn die haar tot rust brengt
Haar een goed gevoel geeft
En haar warmte schenkt
De warmte van het stromende bloed
Ze neemt het mes weer
En snijdt haar polsen open
Het bloed blijft maar lopen
Het stopt niet meer
Toch doet ze het nog een laatste keer
Het meisje heeft geen kracht meer om op te staan
En valt neer
Daar wacht ze de laatste minuten van haar leven af
En denkt ze achteraf:
Eindelijk is mijn wens in vervulling gegaan
En is al die ellende gedaan
(dit heb ik geschreven omdat het een beeld is dat vaak in me opkomt, ik denk wel vaak aan zelfmoord,
en zou het wel willen doen, maar weet wel dat het maar een soort “fantasie” is)
Reacties op dit gedicht
| **JustMe**: | Vrijdag, augustus 25, 2006 12:56 |
| Oii Zo herkenbaar Mooii gerschreven...Ik hoop dat het ook bij fantasie blijft... Sterkte!! *Sealed with a kiss* |
|
| **JustMe**: | Vrijdag, augustus 25, 2006 12:55 |
| fran92: | Dinsdag, augustus 22, 2006 18:01 |
| ik geef je een dikke knuffel! blijven leven hoor zie ook de mooie momenten van het leven, heel veel sterkte! liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sadje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||