Ontkenning
jouw handen klemmen zich aan mij vast
alsof ik de grip over jouw leven versterk.
ik kan je alleen loze woorden bieden
maar misschien geven deze juist troost
iets zeggen zonder pijnlijke inhoud
gewoon zoiets als koetjes en kalfjes
geen betekenis hechtend aan het gegeven
ontkennen dat het een reëel feit is
bekennen dat het nooit is geweest
een angst zonder enig bestaansrecht
ja, zo zou het gezien moeten worden
als een gedachtespinsel, een flard
een vlaag van verstandsverbijstering
nee, het moet niet benoemd worden
het is er niet, laat staan geweest
mijn handen klemmen zich aan jou vast
alsof je de grip over mijn leven versterkt
Reacties op dit gedicht
| remie: | Dinsdag, augustus 22, 2006 16:34 |
| ja ...ook mooi...liefs Remie | |
| Tijgertje:): | Dinsdag, augustus 22, 2006 13:29 |
| met bewondering gelezen, liefs |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 22, 2006 13:16 |
| Gewoon heel treffend verwoord en graag gelezen door mij. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Truus van Eijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||